ขิง

ขิง Ginger

Zingiber officinale Rosc.

ZINGIBERACEAE

ชื่อพื้นเมือง  ขิงแกลง  ขิงแดง  ขิงเผือก

เหง้าแก่ทั้งสดและแห้ง  มีรสเผ็ดร้อน  สรรพคุณ ช่วยเจริญอาหาร  ขับลม  ช่วยย่อยอาหาร  แก้เสมหะในลำคอ แก้ลม แก้บิด เป็นยาแก้อาเจียน บำรุงธาตุไฟ

ช่อดอกอ่อน  ลวกสุก จิ้มน้ำพริก ช่วยขับลม ย่อยอาหาร

ในเหง้าขิงแก่  พบ menthol มีฤทธิ์ขับลม  borneol, fenchone และ 6-gingerol มีฤทธิ์ขับน้ำดี  ช่วยย่อยไขมัน  สารที่มีรสเผ็ด ได้แก่  6-shogoal และ 6-gingerol  ลดการบีบตัวของลำไส้  จึงช่วยบรรเทาอาการปวดท้องเกร็งของกล้ามเนื้อกระเพาะอาหารและลำไส้  พบสารออกฤทธิ์ต้านการเกิดแผลในกระเพาะอาหาร   และสารที่ออกฤทธิ์ต้านการอาเจียนได้แก่  6-shogoal 8-shogoal 10-shogoal

พบว่าสารสกัดขิงด้วยเมธานอลมีฤทธิ์ต้านการอาเจียน  เมื่อทดลองกับอาสาสมัครที่มีอาการเมารถเมาเรือหลายครั้ง  บางรายงานได้ผลดี  ขณะที่บางรายงานไม่ได้ผล  อย่างไรก็ตามหน่วยงานที่รับผิดชอบด้านสุขภาพของเยอรมันสรุปว่า  การกินผงขิงเฉลี่ยวันละ 2-4 กรัม  สามารถป้องกันอาการเมารถเมาเรือ  รวมทั้งช่วยการย่อยอาหารได้ดี  มีการทดลองให้ผู้ป่วยผ่าตัดทางสูตินารีเวชรับประทานขิง 1 กรัมก่อนการผ่าตัด  พบว่า สามารถลดอาการคลื่นไส้จากยาสลบได้ดี

พบว่า ขิงมีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ  และลดการอักเสบโดยเฉพาะอย่างยิ่งการอักเสบปวดข้อ ปวดเข่าด้วย  จึงเหมาะกับผู้ป่วยที่มีอาการดังกล่าว  ขณะนี้มีผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปจากต่างประเทศเข้ามาจำหน่ายในราคาสูง  แต่การใช้ของสดที่มีอยู่มากมายในประเทศปรุงเป็นอาหารเป็นทางออกที่ดีกว่า  ไม่พบความเป็นพิษของขิง